Aankomst in Trogir

Vol goede moed begonnen we met Max, Nermina, Arzu, Asli, Rianne, Mireille, Romy, Lora en Anne om maandag 08:00 uur aan de reis van Leiden Transferium naar Trogir in Kroatie. Met een kleine valse start ( net op tijd voor de touringcar, bus gemist, wispelturige cappucino en boodschappentas kwijt) waren wij er klaar voor. Vier uur later was de spirit al gedeukt, want we waren nog steeds Nederland niet uit. Obstakel 1 in een reis vol 'verrassingen'. We ruilden onze goede plekken voor stoelen die niet in slappstand konden, een hostes die voorbij kwam kruipen en praatgrage buschauffeurs. In Porec stapten we over op een luxe bus naar Opatija die rustig voortsukkelde. Twee uur later dan gepland kwamen we aan. Een kleine onaangename verrassing stond ons te wachten: onze bus naar Trogir zou een half uur eerder vertrekken, dus we hadden nog enkele minuten! De bus zou een normale openbaar vervoersbus zijn. Het vooruitzicht om nog een hele dag in een bus te zitten, wellicht zonder airco maakte het humeur er niet beter op. Gelukkig deed de bus eerder aan een oude schoolreisjesbus denken dan aan een ov-bus, en met airco! De buschauffeurs waren erg vriendelijk en behulpzaam - extra stops, foto's maken- en vaardige chauffeurs die lekker doorreden op smalle, hoge en steile bergweggetjes.

Dinsdag rond 17.30 kwamen we aan op het busstation van Trogir en de volgende uitdaging diende zich aan: hoe gaan we naar het hostel. Volgens de taxichauffeur niet de moeite waard om ons te brengen. Een aantal discussies later was de sfeer erg bedompt: iedereen was moe en doorweekt van de korte wandeling die iets langer bleek te zijn. We waren eindelijk in ons hostel om 18.30. Het was tijd voor praktische zaken en een beetje ontspanning. Een aantal dames zijn de zee ingesprongen die op steenworpafstand van het hostel ligt en anderen hebben de boiler leeggedoucht.

Rond 20.00 uur vielen de meesten bijna van hun stokje: sinds maandagavond had niemand een fatsoenlijke maaltijd gehad. De stad is druk, maar gezellig. Aan de boulevard kun je prima eten en vermaakt worden, maar ja hoe deel je een rekening?

De uitdagingen blijven zich opstapelen, want hoe deel je een kamer met een snurker? Hoe zal het werken met de tehuisbewoners verlopen en wat voor weekendbesteding kiezen we? Wellicht komen we er met meer slaap beter achter.